Godzina 12.00 . Sowiecki Trybunał Wojenny, prokuratora i NKWD

ul. 11 Listopada 68 / ul. Szwedzka (rogatka)

- poświęcenie tablicy pamiątkowej

„W Hołdzie Bezimiennym Żołnierzom Polskiego Państwa Podziemnego Zamordowanym przez NKWD W LATACH 1944-45 Społeczny Komitet Obchodów Dnia Żołnierzy Wyklętych 1.03.2013”

Godzina 17.00. Przy tablicy pamiątkowej na budynku dawnego Urzędu Bezpieczeństwa. Budynek znajduje się przy ul. Cyryla i Metodego 4. Obchody połączone z protestem przeciwko powrotowi pomnika „Polsko-Radzieckiego Braterstwa Broni” na Plac Wileński.

Organizatorzy: Solidarność Walcząca - Oddział Warszawa, Stow. Dobro Wspólne Łomianki, Solidarni 2010, "Myśl Praska" sympatyków Prawicy Rzeczypospolitej, PiS Praga Północ

Relacja z uruczystosci:

http://www.youtube.com/watch?v=rr_l7GRokWA&;

Biografie Żołnierzy Wyklętych- Marian Bernaciak pseudonim – „Orlik” –

https://www.facebook.com/MyslPraskaKwartalnikBiuletynInformacyjny?ref=hl

Marian Bernaciak urodził się 6 marca 1917 r. we wsi Zalesie, gminie Ryki powiatu garwolińskiego. Był trzecim dzieckiem Michała i Marianny z d. Bliźniak. Ukończył szkołę powszechną w Rykach (1925–1932), a następnie w latach 1932–1937 gimnazjum w Puławach, zdając egzamin dojrzałości. Wówczas rozpoczął kurs w Mazowieckiej Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii w Zambrowie (1937–1938), po której odbył trzymiesięczną służbę wojskową w 2 pac w Chełmie.           Bernaciak podjął wówczas pracę w Urzędzie Pocztowym w Sobolewie, skąd 1 września 1939 r. został zmobilizowany 2 pac w Chełmie. Przydzielony do Ośrodka Zapasowego Artylerii Ciężkiej nr 2 pozostał z nim w koszarach, nie biorąc udziału w walkach obronnych. Następnie wraz z oddziałami wojska skierowany został do Włodzimierza Wołyńskiego, gdzie został przydzielony do utworzonej Grupy „Włodzimierz”. Po ataku ZSRR na Polskę 17 września dowództwo Grupy podjęło decyzję o kapitulacji. Zgodnie z warunkami umowy kapitulacyjnej, oficerowie znajdujący się w koszarach we Włodzimierzu, uzyskali zgodę na odejście. Grupa licząca około 500 żołnierzy, pośród których był Marian Bernaciak, zaraz po opuszczeniu koszar została aresztowana. Początkowo prowadzeni pieszo, a następnie załadowani do wagonów kolejowych byli wiezieni na wschód. Jednak Bernaciakowi, wraz z innymi kilkoma towarzyszami udało się zbić z transportu za stacja w Szepetówce. Wówczas pieszo powrócił do rodzinnego Zalesia, gdzie dotarł pod koniec października 1939 r. Tam bardzo szybko, bo już od początku 1940 r., rozpoczął pacę konspiracyjną w struktur konspiracyjnych ZWZ na terenie Ryk. W tym celu na ulicy Szkolnej założył księgarnię będącą punktem kontaktowym, jak również w Dęblinie przy ulicy Warszawskiej drukarnię, pod przykrywką której drukowano materiały na potrzeby konspiracyjne.

Załączniki:

MYŚL PRASKA nr10 - druk.pdf

[ ]

533 Kb